Πως παίζονται τα τουρνουά πόκερ

Στο εσωτερικό ενός τουρνουά πόκερ, αριθμός συμμετεχόντων, blinds, antes, rebuys και ότι άλλο χρειάζεται να ξέρετε για να παίξετε.

Σε μια φιλική παρτίδα στο σπίτι ή σε μερικά γρήγορα παιχνίδια σε κάποια λέσχη, οι κανόνες του πόκερ είναι (όπως πάντα) αυστηροί, μα το κλίμα συνήθως χαλαρό. Το κλίμα δεν αλλάζει ούτε στα επίσημα τουρνουά πόκερ που διοργανώνονται σε όλο τον κόσμο (αν και στις περισσότερες περιπτώσεις παίζονται πολλά περισσότερα – κι όχι απαραίτητα μόνο χρήματα – και οι παλμοί της καρδιάς είναι πολύ πιο γρήγοροι). Ούτε φυσικά και οι βασικοί κανόνες. Αυτό που αλλάζει είναι η οργάνωση των παιχτών που συμμετέχουν και των ποσών που ποντάρονται ανά πάσα στιγμή.

Ανάλογα, λοιπόν, με τη μορφή του τουρνουά, υπάρχουν κάποιες διαφορές στην οργάνωση. Σε ένα multi table τουρνουά, ο αριθμός των τραπεζιών φτάνει τις δεκάδες και των συμμετεχόντων στις εκατοντάδες. Από αυτούς, βέβαια, θα ξεχωρίσουν αρχικά λίγοι και στο τέλος μόνο ένας. Στα single table, από την άλλη, το τραπέζι είναι ένα, οι παίχτες εννιά ή δέκα και σκοπός τους είναι να αποκλειστούν όλοι (χάνοντας όλα τα λεφτά τους). Όλοι, εκτός από έναν, φυσικά. Τον νικητή.

Η βασικότερη ιδιαιτερότητα, πάντως, των τουρνουά είναι τα συστήματα πονταρίσματος. Ανάλογα με τον τύπο συστήματος, οι παίχτες είναι αναγκασμένοι να ποντάρουν ένα συγκεκριμένο ποσό σε κάθε γύρο, να ανεβάσουν μόνο μεγαλύτερο ποσό από τον προηγούμενο παίχτη ή να ποντάρουν όσα θέλουν, χωρίς κανέναν περιορισμό.

Στην πρώτη περίπτωση, το ποσό του κάθε πονταρίσματος είναι προκαθορισμένο – ο παίχτης δηλώνει μόνο αν θα ποντάρει η όχι. Συνήθως, το ποσό αυτό παραμένει χαμηλό στους πρώτους γύρους και διπλασιάζεται στους τελευταίους. Στη δεύτερη περίπτωση, ο πρώτος παίχτης που θα κάνει raise (ανέβασμα) περιορίζει τον επόμενο ως προς το δικό του raise, το οποίο δε μπορεί να είναι χαμηλότερο. Συνήθως, όμως, τα raise έχουν κάποιον περιορισμό και προς τα πάνω.

Εκεί που λείπει κάθε περιορισμός είναι τα τουρνουά που υιοθετούν το ποντάρισμα χωρίς όρια. Εκεί ο παίχτης μπορεί να ποντάρει όσα θέλει, ακόμη κι από τους πρώτους γύρους. Μπορεί, επίσης, να επιχειρήσει ένα από τα μεγαλύτερα ρίσκα του πόκερ: το all-in, κατά το οποίο ποντάρει όλα του τα χρήματα, κινδυνεύοντας ακόμη και να αποχαιρετήσει νωρίς τη διοργάνωση. Εκτός, βέβαια, κι αν υπάρχει η δυνατότητα να κάνει rebuy... Κάποια τουρνουά προσφέρουν αυτή την επιλογή, τη δυνατότητα δηλαδή σε κάποιον παίχτη να επιστρέψει στο παιχνίδι, αφού αγοράσει νέα chips. Πρέπει να το κάνει άμεσα, όμως, και να πάρει απόφαση ότι το συγκεκριμένο τουρνουά θα του κοστίσει πολλά περισσότερα απ’ όσα αρχικά υπολόγιζε.

Και στις τρεις περιπτώσεις, πάντως, ισχύουν κάποιο κοινοί κανόνες, όπως αυτοί που αφορούν τα blinds και στα antes. Και τα δύο αυτά πονταρίσματα έχουν σκοπό να συγκεντρώσουν ένα υποτυπώδες pot από την αρχή της κάθε παρτίδας και να εμποδίσουν κάποιον παίχτη να πάει πάσο χωρίς δεύτερη σκέψη, αφού κι έτσι θα χάσει κάποια λεφτά. Τα blinds (μικρό και μεγάλο) βάζουν οι δύο πρώτοι παίχτες μετά τον dealer και αποτελούν το μισό και ολόκληρο ποσό πονταρίσματος αντίστοιχα. Τα antes μπαίνουν από κάθε παίχτη στο τραπέζι στην αρχή και αποτελούν το μίνιμουμ ποσό πονταρίσματος που έχει οριστεί.

Με αυτόν τον τρόπο, τα τουρνουά δε συγκεντρώνουν μόνο τους ικανότερους και καλύτερους παίχτες του κόσμου, αλλά φροντίζουν να υπάρχει πάντοτε ενδιαφέρον και συνεχή πονταρίσματα. Έτσι, η αγωνία δεν είναι ανάλογη μόνο των φύλλων που μοιράζονται, αλλά και των ποσών που παίζονται.